Rentmeesterschap: Innovatie en behoud; een contradictio in terminis? (2)

Mijn vorige blog eindigde met de volgende alinea’s:

“De oude indianen hebben een mooi gezegde: “We erven de wereld niet van onze voorouders, maar we hebben de wereld te leen van onze kinderen’.

Dat werpt voor mij in ieder geval een nieuw licht op de verantwoordelijkheid die je als leider hebt in een bestaande situatie”.

Waar gaat dit dan over. Behouden 2.0?

Voor mij is de betekenis van het werkwoord ‘behouden’ verschoven van de klemtoon ‘vasthouden’, naar ‘koesteren’.
Koesteren heeft iets van ‘liefdevol omarmen’, een verlangen dat het er mag zijn en waardevol is, met het oog op een gezamenlijke toekomst.

Wat kunnen wij dan doen? Wij mensen ‘doen’ namelijk graag. Lekker concreet, zichtbaar resultaat. De vraag is eerder of het niet eerst draait om ‘zijn’. Wat we vervolgens kunnen doen is bijvoorbeeld:

• kritisch kijken naar wat nodig is om een positieve en versterkende bijdrage voor het geheel te leveren
• onderzoeken in plaats van oordelen
• gedrag ombuigen naar nieuwe ideeën, die bijdragen aan behoud van bijvoorbeeld natuurlijke bronnen
• andersdenkenden omarmen in plaats van wegzetten als zweverig of vaag

Dat vraagt van ons dat we ook afstappen van de gedachte dat er geen hiernamaals is.

O hellup! Een hiernamaals, we stijgen op en gaan zweven… Als je dit nu direct wegzet als zweverig, dan ben je al aan het oordelen. Eerst onderzoeken dus. Je afvragen in welk opzicht ik dit bedoel. Er is wel degelijk een hiernamaals.
En ik bedoel het niet in spirituele of religieuze zin.
Ik bedoel dit in aardse zin.

Hierna, in de tijd na mij. Na dit huidige moment, dat bedoel ik. Als wij er niet meer zijn, ons leven voorbij is, dan zijn anderen er nog wel, bijvoorbeeld onze kinderen, nichtjes, neefjes, medewerkers collega’s.

De wereld is er ook nog steeds. De vraag is in welke conditie en wat jouw aandeel daarin is geweest.

Ben jij een consument en graaier? Ben je hebberig en krijg je nooit genoeg van meer en denk je “na mij de zondvloed”? Moeten degenen die na jou komen met lege handen achterblijven, een samenleving erven die is uitgehold, zowel qua natuur als qua mentaliteit? Het gaat over bewustzijn, bewustwording en zingeving.

Of ben jij een rentmeester? En ga je met de kennis van nu, je ervaringen uit het verleden en samen met de creativiteit van andersdenkenden je bijdrage leveren, zodat ook generaties na jou, de vruchten kunnen blijven plukken van wat de aarde, ónze aarde, je schenkt?

Een tijdje geleden heb ik een schitterend voorbeeld gezien. De 19-jarige Boyan Slat die zich al jaren druk maakt over het zwerfplastic in de oceanen en daar een oplossing voor heeft gevonden. Niet een oplossing waarbij de boten over de oceanen beweging om het vuil op te halen.  Maar door gebruik te maken van de stromingen in de oceanen die het vuil op natuurlijke wijze naar één punt brengt.

Niet halen maar brengen. De natuur werkt vanzelf mee.
Omdenken dus! Innovatie ten behoud van het grotere geheel.

Ik wilde je met deze blog aanzetten of inspireren tot nadenken. Misschien heb je daar de zomervakantie zelf al voor gebruikt, om te herijken, of jezelf af te vragen waartoe jij de dingen doet die je doet.

Bovenstaande vragen houden mij bezig. Ik denk na, reflecteer en zoek antwoorden voor mijzelf. En niet alleen antwoord, maar ook mogelijkheden om de antwoorden (direct) om te kunnen zetten in actie. In het besef dat dat laatste niet altijd mogelijk is, en dat dan accepteren.

Hoe doe jij dat?  Laat mij weten of ik je kan helpen met je leiderschapsvragen en -wensen. Voor jou zelf of voor je organisatie.

Reacties zijn van harte welkom!

Hartelijke groet,
Arlette

Share

Misschien ook interessant