Innovatie en behoud; een contradictio in terminis? (1)

Vroeger dacht ik dat het niet samen kon gaan en elkaar uitsloot. Behoud staat innovatie in de weg, en innovatie is niet mogelijk als je behoudend bent.

Ik ergerde mij, vers van de universiteit, ambitieus en vol ideeën, aan mensen (managers en niet-managers), die vasthielden aanhun eigen werkwijze en geen enkele wijziging wilden aanbrengen “omdat het nu eenmaal zo was en het al jaren goed ging”, of “omdat dat niet kon”.

Ik dacht altijd: “hoezo, kan niet?”

Nog steeds neem ik geen genoegen met “kan niet” als reactie. Ik ben nieuwsgierig en wil altijd graag weten waarom iets dan niet kan. Soms kan het echt niet, en soms is het meer een kwestie van niet willen. De soms bijna automatische automatische reactie “kan niet” lijkt dan eerder op “wil niet”. En dat is een houding die innovatie tegenhoudt, en gek genoeg bewijst het datgene wat je wilt behouden ook geen dienst. Want het roept weerstand op. De ervaring leert dat de meeste mensen van generaliseren houden en graag (onbewust weliswaar) etiketten plakken. Het risico is daarvan is dat je daarmee al het andere ook uitsluit.

Inmiddels ben ik er echter van overtuigd dat innovatie en behoud elkaar in het positieve versterken en aanvullen. Wijsheid komt met de jaren en mijn eigen-wijsheid ontwikkelde zich ook.
Om te behouden zul je steeds innovatiever moeten zijn.

Ik nodig je uit om zeven minuten van je tijd te investeren in dit filmpje over innovatie en behoud.
Ik ben erg benieuwd hoe jij daar tegen aankijkt en op welk idee het je heeft gebracht.

Wat zie je terug in dit filmpje? Ik link het aan één van de tien kenmerken van dienend leiderschap. Kijk bijvoorbeeld eens naar  rentmeesterschap dat gericht is op het bewustzijn dat je altijd iets achter laat en het liefste met een toegevoegde waarde door jouw toedoen. Het gaat over beheren in plaats van bezitten. En dat vraagt een manier van “zijn”. Als leider, als mens.

De oude Indianen hebben een mooi gezegde: “We erven de wereld niet van onze voorouders, maar we hebben de wereld te leen van onze kinderen’.

Dat werpt voor mij in ieder geval een nieuw licht op de verantwoordelijkheid die je als leider hebt in een bestaande situatie.

Je laat dus iets achter voor je kinderen, je medewerkers, in ieder geval de generatie na jou. En je hebt dus de verantwoordelijkheid om je uiterste best te doen om datgene wat aan jouw zorg is toevertrouwd, duurzaam en met intrinsieke meerwaarde achter te laten als jij er op enig moment niet meer bent.

Deel 2 van deze blog volgt met een paar dagen.

Reacties op dit eerste deel zijn natuurlijk van harte welkom!

Share

Misschien ook interessant