Dienend leiderschap: waarom vertragen leidt tot versnellen

Hoe drukker je het hebt, hoe meer je geneigd bent om harder te gaan rennen. Je kunt de lijstjes dan in een recordtempo afstrepen en denkt dan sneller vooruit te kunnen komen, in ieder geval sneller bij je einddoel. Hoe onwaar is dit?

Hoe voller je hoofd is met gedachten, des te onzinniger het is steeds weer nieuwe lijstjes met prioriteiten te maken. Als je niet oppast heb je boven aan je  “to-do-list” staan dat je een “to-do-list” moet maken en moet gaan prioriteren. Een lijst in een lijst dus.

Bovenaan je lijst zou moeten staan: tijd inruimen voor mijzelf! “Me-time”.

Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weten wij maar al te goed. Het is een extra uitdaging om niet harder te gaan werken maar om zacht te blijven werken, met liefde en mildheid voor jezelf, in verbinding met wat je zelf nodig hebt om in je kracht te kunnen blijven.
Als je, zoals wij, met een klein team werkt, heb je veel verschillende taken die gedaan moeten worden door relatief weinig mensen. Verder delegeren is bij ons niet aan de orde, de taken zijn verdeeld in een optimale spreiding. En dan is er ook nog de uitvoering die door hetzelfde team gebeurt. Onze agenda’s zitten dus behoorlijk vol.

En toch maken wij regelmatig tijd om te lummelen. Niet werken aan de inhoud, maar even afstand nemen. Wij gaan dan bijvoorbeeld richting de duinen. Het doel is geen doel hebben.

Wij lopen eerst in stilte en wisselen daarna uit wat onze inzichten zijn. Zo komen oplossingen tot stand, die we vanachter ons bureau niet hadden kunnen bedenken.

Misschien een tip voor jou?

Een ander, wellicht herkenbaar, voorbeeld:

Iedereen die met een vol hoofd even snel boodschappen gaat doen en vanwege de drukte geen lijstje heeft gemaakt of dacht het zonder ook wel te kunnen onthouden, heeft vast de situatie meegemaakt dat je plotseling kwijt bent wat je ook al weer moest halen. Wat was nou toch dat ene ingrediënt of dat ene artikel? Om gek van te worden. Je had al geen tijd en nu dit weer!

Wat doe je dan? Vlieg je als een soort superman of superwoman door de supermarkt, in de hoop dat je in volle snelheid langs de schappen dat ene product kunt zien waar je voor kwam? Of stop je een moment in het gangpad en ga je in gedachten even na wat je nodig had? Misschien blijf je wel bewegen en wandel je heel traag gangpad voor gangpad door en geef je je ogen goed de kost om te kijken of het product dat je nodig had, je plotseling opvalt?

Welke keuze maak je? Ik weet zeker dat als je even de tijd neemt, of letterlijk stil gaat staan, je daarna sneller de winkel uit bent met álles wat je nodig had. Kost minder tijd en moeite dan na thuiskomst weer terug moeten om het vergeten product alsnog te halen, toch?

Neem de gedachte achter dit voorbeeld maar eens mee.

Deze metafoor gaat altijd op, zeker als je het druk hebt, ook in het werk. Iets in de waan van de dag over het hoofd zien en later herstellen, kost onevenredig veel tijd en dus geld. Beter is het om van te voren stil te staan bij wat nodig is, tijd maken dus, priori-tijd. En daarin ben jij als leider of professional een voorbeeld voor anderen. Het begint bij jouzelf.

Leiders die regelmatig tijd nemen voor zichzelf, om stil te staan bij wat ze zelf nodig hebben op existentieel niveau, en daar gevolg aan geven, zijn inspirerende leiders. Meer dan leiders die maar rond blijven rennen, hun mensen opjagen en hen sommeren om de lijstjes in te blijven vullen en de voortgangsrapportages in te leveren.

Zoals Gandhi zei: “I have so much to accomplish today that I must meditate for two hours instead of one.”

Wat ga jij de komende periode doen? Ga je de zomer gebruiken om stil te staan en kijken wat je aan voeding nodig hebt en daar na de zomer mee te gaan starten?

Misschien is onze 10-daagse Servant Leadership Practitioner dan wel iets voor jou?  Kijk bij startdata wanneer je kunt beginnen.

12 juni 2014

Share

Misschien ook interessant