‘Heel maken’ & Spreken vanuit je hart!

‘Luisteren en spreken vanuit je hart’ was het thema dat wij afgelopen woensdag behandelden tijdens onze maandelijkse leiderschapsochtend. Hoe actueel het voor mijzelf zou worden, kon ik toen niet bedenken. De aanleiding is prachtig…

Gisteren ontmoette ik mijn goede oud-collega’s tijdens een 25-jarig jubileum van één van hen. Het was verrassend dat een meerderheid van de aanwezigen werd gevormd door “onze afdeling” van 20 jaar geleden. Tijdens de speech, je weet hoe dat gaat, werden verschillende anekdotes uit de hoed getoverd. De meest anekdotes betroffen “onze afdeling”. Ik zat naast mijn toenmalige leidinggevende, die inmiddels geniet van zijn oneindige vrije tijd, en vertelde hem dat ik mijn mooiste tijd in loondienst voor hem had gewerkt. Zijn reactie was treffend: “de mooiste ervaring in mijn hele carrière was die tijd met jullie.” Wow…

De sfeer na alle formaliteiten was alsof de tijd 20 jaar was teruggedraaid: warm en hartelijk. Het bijzondere was, observerend van afstand, dat iedereen zijn/haar oude positie ten opzichte van elkaar weer innam. Boeiend hoe sterk de verbondenheid met elkaar na 20 jaar nog was en is. De vroegere organisatie ontvouwde zich als in een organisatieopstelling, alsof de tijd had stilgestaan. En het was ook wel confronterend. Zo liep ik een collega tegen het lijf met wie ik in die tijd ook goed bevriend was en die al jarenlang op geen enkele manier nog contact met mij wilde hebben. Ik wist niet wat daar voor hem aan ten grondslag lag. In onze ontmoeting vroeg ik hem daar naar. Ik luisterde met mijn hart bij hem en hij vertelde mij wat er tussen ons in stond en nog steeds staat voor hem. Zelfs na 20 jaar zie ik in een gewijzigde context onze ‘opstelling’ tegenover elkaar weer terug. Wat hebben wij nog te leren van elkaar? Wat roept mijn verschijning bij hem op en vice versa? Op mijn uitnodiging om het in stand gebleven ‘systeem’ van ons “once and for all“ te doorbreken als volwassen mensen in het hier en nu, werd helaas afwijzend gereageerd. Nu wil ik niet alleen spreken over Servant Leadership, maar het ook in praktijk brengen. Heel maken is één van de 10 Competenties van Servant Leadership. Daarom schrijf ik rechtstreeks vanuit mijn hart tot mijn oud-collega, die voor mij van betekenis is geweest, via dit blog, omdat ik hem helaas op geen enkele andere wijze kan bereiken. En hoe bijzonder is het dat ik dat vandaag doe en er dankzij de tweet van Lorna Byrne, achter kom dat vandaag, 21 september 2012, International Day of Peace is. Dat is Synchroniciteit!

“Beste Cesar,

Het was fijn om je gisteren weer te zien en te spreken.
En, dank je wel dat je mij hebt verteld waarom je geen contact meer wil.

Je sprak tot mij en ik heb je woorden goed in mij opgenomen, geproefd en laten resoneren.
Ik begrijp dat ik je 20 jaar geleden kennelijk heb teleurgesteld.

Ik begrijp nu ook waarom het toen is mis gelopen.
Onze ontmoeting gisteren was een déja vu.

Jouw woorden gisteren proefden hard, kil en afstandelijk voor mij.
Precies zoals je reactie 20 jaar geleden, toen ik mijn eigen pad wilde gaan in vrijheid en niet wilde worden geclaimd door jou.

Je vertelde mij over het verlies van je vader eind vorig jaar.
Ik weet hoe dat voelt, ik heb mijn vader enkele maanden daarvoor verloren.

Je vertelde mij gisteren ook over jouw ‘familiegeweten’ wat over generaties heen regeert en die door ouders aan de kinderen wordt doorgegeven. Ik weet er alles van. Niet alleen omdat   familie- en organisatieopstellingen onderdeel zijn van mijn werk en passie.
Ook ik heb de nodige stappen moeten zetten om werkelijk vrij te kunnen zijn van mijn familiegeweten en het niet door te geven aan mijn eigen kinderen. 

Ik las in je ogen dat het nog niet zo makkelijk is om daarvan los te komen.
Je echt vrij te voelen, betekent dat je in de schuld moet durven staan. 

In jouw geval, zo vertelde je mij, ben je gestopt om de ander te ‘pleasen’.
Wat zal jou dat nu een vrijheid geven. Mooi!
Want waarmee zou je anders je kinderen belasten?
En, wat betekent vrijheid nog meer voor jou?

Gisteren was het groepsgeweten van “onze” afdeling heel sterk aanwezig. Dat heb ik zo gevoeld. Onze leidinggevende van toen vertelde mij dat de jaren met ons zijn mooiste jaren waren.

Iedereen was er, en iedereen nam ook zijn/haar positie ten opzichte van de ander weer in. Zo sterk zelfs, dat ik daarom ook herken dat wij, als onderdeel van het systeem, hetzelfde als toen bij elkaar opriepen. 

Wat ik gisteren in je ogen las, was het gevoel van een “verloren zoon” die niet is gehoord, en misschien zelfs niet is erkend.
Welke rol speelt onze voormalige “directeur”, die jij heel hoog had zitten, hierin? Vliegt zomaar in mijn gevoel te binnen…

Misschien druk ik hiermee op een pijnpunt, maar begrijp van mij dit:
Ik gun je dat je met alles in het reine komt.

Beste Cesar,
ook al heb je mijn uitreiking gisteren afgewezen, ik weet uit ervaring ook dat jij van binnen een warm en mooi mens bent, dat is het beeld wat ik van jou in mij koester.

En ook al wil je mij nooit meer spreken, “I love you anyway “. 

Weet dat mijn deur voor jou in ieder geval altijd open staat.

Welkom! “

Share

Misschien ook interessant