Niets doen dus?

Niets doen dus?
Cadeautjes die zich pas aandienen als je niet meer zoekt 

In de leegte gebeurt het.
De zomer legt de dingen stil. Niet abrupt, maar zachtjes.
Het is alsof alles even uitademt.
De druk zakt weg, de agenda slinkt, de buitenwereld wordt stiller. En ineens merk je:
je komt jezelf weer tegen.

Juist in die leegte gebeurt het.
Niet omdat je iets dóet, maar omdat je er eindelijk bij stil kunt staan.
Bij wat nog geen woorden heeft. Wat zich nog niet laat organiseren.
Bij dat wat je onderweg misschien per ongeluk hebt weggeduwd, of nooit echt hebt durven aankijken.

De leegte maakt voelbaar wat in je onderstroom leeft.
Een verlangen. Een onrust. Een richting die je hoofd nog niet begrijpt,
maar je hart allang herkent.

Als leider zijn we vaak geneigd snel te bewegen. Te anticiperen, te handelen.
Maar werkelijk leiderschap ontstaat daar waar we durven wachten.
Niet in passiviteit, maar in beschikbaarheid.

Beschikbaar zijn voor wat zich aandient.
Zonder het te willen fixen, vormgeven of verklaren.
Alleen maar zijn. In de ruimte tussen twee ademhalingen in.

Misschien herken je het. Dat er juist nu, in de stilte, iets trilt.
Iets dat aandacht vraagt.
Niet om op te lossen – maar om eindelijk eens echt te laten spreken. 

Reflectievragen: 

1. Wat probeert zich in jou te laten horen nu het stiller wordt om je heen?
2. Welk verlangen heeft je aandacht nodig, juist nu je niets hoeft?
3. Wat wil er tot bloei komen zonder dat jij eraan trekt? 

Misschien hoef je nu even niets te weten. Alleen maar te luisteren naar wat zachtjes op je klopt. Ik wens je een zomer vol ruimte om te ontvangen – en vertrouwen dat wat van jou is, vanzelf naar je toe komt.

Voel je iets opborrelen dat je wilt delen? Weet dan: ik ben hier.

#leiderschapvanbinnenuit
#vertragingalskracht
#zomerreflectie